Nathaniel Baldwin 1910’da ABD Donanması’na satılan gelişmiş bir telefon alıcısını icat etmesine rağmen, 196’da çok benzer bir cihaza sahip olan Maroni şirketinin çalışanlarının fotoğraf kanıtı olduğunu biliyoruz.
Donanma, Baldwin'e birkaç adım için bazı öneriler sundu ve hemen yeni bir tasarıma ekledi, ancak hala sıkışık olsa da, günlük kullanım için yeterince rahattı. Donanma, Baldwin’in kulaklıklarına, sadece Baldwin'in onları mutfağında inşa ettiğini ve bir seferde sadece 10 üretebileceğini öğrenmek için bir emir verdi. Ancak, test edilen her şeyden daha iyi olduklarından, Donanma Baldwin'in sınırlı üretim yeteneklerini kabul etti. Birkaç düzine kulaklık ürettikten sonra, baş bandı, tasarımı her iki uçta bir mil bakır tel içeren bir alıcıya tutturulmuş sadece iki deri kaplı, ayarlanabilir tel çubuğa indirgendiğinden daha da geliştirilmiştir.
Nitekim, kulaklık tarihinin tamamı, telefon operatörleri tarafından giyilen tek kulak üstü alıcılarla, 1880'lerden başlayarak mevcut tasarımlardaki artımlı gelişmelerden biri gibi görünüyor.
O zamandan günümüze kadarki yenilikler Eugen Beyer'in 1937'deki ilk dinamik kulaklığı geliştirmesini içeriyor. Dinamik kulaklıklar, diğer kulaklık teknolojilerinden farklı olarak, sabit bir mıknatısa ve hoparlörlerin ürettiği şekilde ses oluşturmak için hareketli bir koniye dayanmalarını sağlıyor. ses. Bugünlerde pek çok kulaklığın - ve çoğu kulaklığın - hala Phiaton’un BT 150 NC boyun bandı tarzı kulaklıkları ve BT 390 kulak üstü katlanabilir kulaklıkları gibi dinamik sürücülere dayandığı kadar popüler ve pratik bir tasarım olduğu kanıtlandı.
Birkaç on yıl ileri sarıldık ve şimdiye kadarki en popüler yeniliklerden birine geldik. 1958'de John C. Koss sonsuza dek piyasaya sürülen ilk stereo kayıtlara yanıt olarak ilk stereo kulaklıkların piyasaya sürülmesiyle müzik endüstrisini sonsuza dek değiştirdi. Sonuç olarak, kulaklıklar askeri ve telekomünikasyon endüstrisi ve kişisel müzik dinleme cihazları için daha az bir araç haline geldi. Ve gerisi dedikleri gibi, tarih.
Nathaniel Baldwin
Ama bir dakika bekle. Kulaklık tarihinin çoğu tartışmalarında göz ardı edilen bir şey, daha küçük, kulak içi emsalleridir. New York Times Magazine’in kısa tarihçesinde “Kulağı Kim Yaptı?” Diye yazdığı gibi
Kulak içi dinleme cihazları en az bir yüzyıldır civarındaydı. 1850'lerin başından itibaren, doktorlar fildişi stetoskopların her kulağa uçlarını yerleştirdiler ve birkaç on yıl sonra, kaydedilen müzik dinlemek için benzer “kulak tüpleri” kullanıldı. Thomas Edison, ses çıkaran balmumu silindirlerini seslendiren fonograf makinesine stetoskop benzeri kulaklıklar taktı. Bazı makinelerde denizanası üzerindeki flamalar gibi sarkan birden fazla tüp seti vardı, böylece birkaç kişi aynı anda dinleyebildi.
Bir boşlukta çok az fikir oluşur. Baldwin, Beyer, Koss veya Edison gibi bir kişiye işaret edemezsiniz ve bugün tanıdığımız ve sevdiğimiz kişisel dinleme cihazları fikrini icat etmekle onlara borç veremezsiniz. En azından tamamen değil. Hepsi onlardan önce gelen fikir ve yenilikler üzerine inşa edilmiş ve geliştirilmiştir. Ve bu, aklınıza gelebilecek hemen hemen her şey için geçerlidir.
Tabii ki, tabii ki, bir kişinin bir kovandan bal çalması. Bu tarih öncesi kahraman her kim olmuşsa, sanırım onlara şükran borçları borçlu olduğumuz konusunda hemfikir olabiliriz.