Ses kayıtlarının ve çalınmasının tarihi, 1850'lerde , Fransız mucit Édouard-Léon Scott de Martinville'in eliyle ilk Phonautograph'ın keşfiyle ve sözlü ve yazılı insan dili hakkında daha fazla bilgi edinme yaşam boyu süren arayışla sonsuza dek değişti . Onun çabaları kısa bir süre sonra iki ünlü Amerikalı mucit -
Thomas Ava Edison ve
Alexander Graham Bell'in, elektrik, telgraf ve telefon alanındaki rekabeti kısa bir süre sonra bugün gramofon olarak adlandırılan bu ses işleme cihazlarının yeni neslini doğurduğu bir takıntı haline geldi.
Edison'un 1877'de Phonograph'a ait anıtsal keşfi, kullanıcıların herhangi bir sesi özgürce kayıt edebilmelerini ve çalmalarını sağladı, ancak bir bilgi depolama aracı olarak kadırga kâğıdına olan bağımlılığı, etkisiz olduğu, kullanmak zorunda olduğu ve çok kırılgan olduğu için eleştirildi. Bu nedenle,
Alexander Graham Bell ve Volta fabrikasındaki işçileri deneye başladı ve balmumundan yapılan silindirin tekrar tekrar kullanımlara dayanabileceğini, kayıt ve oynatma ile daha iyi performans gösterebileceğini, daha uzun oynatma kapasitesine sahip olabildiğini ve üretimini kolaylaştıracağı sonucuna vardı. Edison folyo tasarımından daha iyi.
Edison, kalay folyodan sadece kayıt ve reprodüksiyonu patentlediğinden, Bell'in üstün balmumu bazlı tasarımını patentlemede sorun yaşamadı ve bu noktadan itibaren " graphophones " Ses işleme dünyasında bir standart haline geldi. Popülerliğinin artmasını sağlayan bir diğer önemli gerçek, otomatik kayıttan yürütme ve kaydetme yeteneğiydi. Edison tasarımı, kullanıcının silindiri manuel olarak döndürmesini istese de, Bell'in tasarımı rüzgar kontrollü clockwork özelliği taşıyordu. Otomatik rotasyon sağlayan tahrik mekanizması.
Gramofon üretiminin ilk günleri, 1881 yılında Dictaphone'daki Virginia, Volta Graphophone Company, Virginia'dan ilk sürümle işaretlendi. Bu başarılı ürün kısa bir süre sonra Volta Graphophone Company ve American Graphophone Company'den birkaç yıl sonra Columbia Records'a dönüştürülmüştür. Büyük bir genişleme anı olan Jesse H. Lippincott'un gelmesi, Columbia Records'u ve ilgili tüm patentleri satın almak için 1 milyon dolarlık bir miras olarak geldi ve bu da büyük mağazaların üretim oranlarını büyük ölçüde artırdı. 1881-1888 yılları arasında yeni kurulan Kuzey Amerika Fonograf Şirketi, imalat birimleri raporları ve stenografi kullanılarak konuşulan kelimeyi kaydetmeye alışık olan stenografların direnişi nedeniyle çok fazla başarı elde edemedi. Mezarların kabul görmesi, 1888 yılında Louis Glass'ın "eğlence" silindirleri girişimi ile geldi.
Yıllar geçtikçe, graphop'lar diyaframların kalitesinden ve kalem kalıbından, makineyi çalıştıran elektrik motorlarının tanıtılmasına kadar pek çok gelişme sağladılar. Ancak, en büyük yenilik 1894'te Amerika Birleşik Devletleri mucidi
Emile Berliner'in aklından geldi. Düz şekilli disklerin oluşturulması için bir yol tasarladı ve bu diski gramofon olarak kullanan graphophone tasarımını yeniden adlandırdı. Birkaç yıllık iyileştirme ve fon topladıktan sonra, o ve Eldridge R. Johnson , Victor Talking Machine Company'yi kurdu.1901'de 1901 ve 1903 arasında 7, 10 ve 12 inçlik kayıtların çoğunu popüler hale getirmeyi başardı.
Edison, silindirik tasarımını geliştirmeye çalışsa da, disk tabanlı ses cihazlarının popülaritesi artmaya devam etti ve 1919'da yanal disk kayıtlarının üretimi için temel patentlerin geçerliliğini yitirdiği zaman, bunlar artık içerilemezdi. Herkesin bunları üretme ve satma yeteneği vardı, bu da bu gramofon tasarımlarına yeni bir gelişim çağrısı getirdi. Yıllar geçtikçe, endüstri çeşitli boyutları, çoğaltma hızlarını ve yeni malzemelerin kullanımını benimsedi.
Gramofonlar, 1980'lerin sonuna kadar dijital medyanın onu tutmayı başardığı zaman baskın kaldı .