Platon'un Mağara teorisi ya da bilinen adıyla alegorisi, Antik Yunan filozofu Platon'un "Devlet" adlı eserinde ortaya koyduğu bir alegoridir. Bu alegori, insanların bilgi edinme sürecini ve gerçekliği algılama konusundaki zorlukları anlatmak için kullanılır.
Alegori, bir mağarada zincirlenmiş insanları tasvir eder. Bu insanlar doğdukları günden beri mağaranın içindedirler ve dış dünyayı göremezler. Sadece mağaranın duvarlarına yansıyan gölgeleri gözlemleyebilirler. Gölgeler, mağaranın dışında bulunan gerçek nesnelerin yansımalarıdır.
Platon'a göre, insanlar genellikle dünya hakkında sadece duyularıyla elde ettikleri bu gölgeleri algılarlar. Ancak, gerçek bilgiye ve gerçeklik anlayışına ulaşmak için duyuların ötesine geçmek gerekir. Platon, bu noktada filozofların, zihinsel düşünce ve anlayış yoluyla gerçek bilgiye ulaşabilen kişiler olduğunu öne sürer.
Mağara alegorisi, insanların sadece duyularının etkisi altında kalmamaları, düşünce ve bilgelik yoluyla daha derin bir anlayışa ulaşmaları gerektiğini vurgular. Platon'a göre, gerçek bilgi, maddi dünyanın ötesinde, değişmeyen ve evrensel olan "İdealar" dediği kavramlarda bulunur. Mağara teorisi, bilgi arayışının zorluklarını ve gerçek bilgiye ulaşma çabalarını anlatan etkili bir metafordur.