Ev kedilerinin en iyi bilinen özelliklerinden biri sudan nefret etmeleridir . Ancak, bu tüm kedigiller için geçerli değildir . Kaplanlar gibi bazı büyük kediler genellikle serinlemek veya avlanmak için suya dalarlar ve hatta bazı evcilleştirilmiş türlerin fırsat bulduklarında yüzmekten keyif aldıkları bilinmektedir.
Bununla birlikte, genel olarak, evcil kediler ıslanmamak için büyük çaba harcarlar ve davranışçılar bunun nedenini açıklamak için bir dizi teori geliştirdiler. Biri, türlerin kuru iklimlerde evrimleştiği ve nehirlere veya göllere çok az maruz kaldığı için, suyun (içmek için hariç) aşina olmadıkları ve bu nedenle kaçındıkları bir unsur olduğunu öne sürüyor.
Bununla birlikte, daha büyük olasılıkla, suyun kürklerine yaptığı şey nedeniyle kediler ıslanmayı sevmezler. Kediler, günlerinin büyük bir kısmını kendilerini temizleyerek geçiren titiz hayvanlardır. Islak kürk, bir kedi için son derece rahatsızdır ve genellikle kuruması uzun zaman alır. Islak kürk ayrıca kurudan daha ağırdır ve bu nedenle bir kediyi daha az çevik yapar ve avcıların yakalamasını kolaylaştırır.
Bir de şok faktörü var. Örneğin, yanlışlıkla dolu bir küvete düşmek, bir kedi için korkutucu bir deneyim olabilir ve onu hayatının geri kalanında sudan korkmasına neden olabilir.
Bununla birlikte, birçok kedi, örneğin musluktan akan veya damlayan suyla oynamaktan hoşlanıyor gibi görünmektedir. Davranışçılar, kedilerin suyun hareketleri ve çıkardığı seslerle çekildiğine inanırlar; bunların tümü, bir kedinin içgüdüsel av yakalama dürtüsünü harekete geçirebilir. Böyle bir oyun, sudan hoşlanmayan bir kedi için bile kabul edilebilir çünkü sadece kedinin patileri ıslanır.
Maine Coon , Bengal ve Turkish Van gibi bazı evcilleştirilmiş kedi türleri sudan daha az korkarlar ve aslında ara sıra yüzmekten zevk alırlar. Bu ırkları benzersiz kılan, kürklerinin dokusudur, bu da onları diğer ırklara göre suya daha dayanıklı kılar.