Ohm Yasası, elektrik devrelerini incelemek için kullanılan temel denklemdir. Bir devredeki iki nokta arasındaki potansiyel farkın, bu iki nokta arasındaki akımın ürününe ve bu iki nokta arasında mevcut olan tüm elektrikli cihazların toplam direncine eşit olduğunu belirtir. Bir bataryanın voltajı (veya toplam elektriksel potansiyel farkı) ne kadar büyük olursa, akımı o kadar yüksek olur. Aynı şekilde, daha büyük direnç ile daha az akım olacaktır.
Georg Simon Ohm, 1787 yılında Almanya'nın Erlangen kentinde doğdu ve o şehrin üniversitesine 1805 yılında girdi ve doktora yaptı. Yerel okullarda matematik dersleri verdi ve bir fizik laboratuvarında elektromanyetizmanın arkasındaki prensiplere hakim olmaya çalıştı. 1817'de Köln'deki Jesuits’teki Kolejde matematik profesörü oldu.
1826'da, Fourier’in çalışmalarında devrelerin ısınma şekli için matematiksel bir model veren yazılar yayınladı. Mayıs 1827'de, Ohm, daha sonra Ohm yasası olarak bilinen elektromotor kuvvet, akım ve direnç arasındaki ilişkiyi tanımlayan, matematikçi borcu olan Die galvanische Kette'yi yayınladı. Ohm, 8 Ocak 1826'da kanununu ilk kez oluşturduğu deneysel verileri aldı. Ancak, çalışması ilk tahliyesi üzerine sessiz bir resepsiyon aldı ve 1833'de Nurenberg'de yeni bir profesörlük alarak Köln'deki görevinden istifa etti.
Ohm’un bulguları önümüzdeki yıllarda elektrikle ilgili yeni araştırmaları katalize edecektir. 1841'de Ohm, Royal Society’nin en yüksek ödülü olan Copley Madalyası ile ödüllendirildi. 'Ohm' terimi 1872'de elektriksel direnç birimi olarak etiketlendi.