Helyumun keşfi, 1868 yılında Fransız astronom Jules Janssen ve İngiliz kimyager Sir Norman Lockyer tarafından bağımsız olarak yapılan gözlem ve çalışmalara dayanır.
Sir Norman Lockyer Sir Jules Janssen
Jules Janssen, 18 Ağustos 1868'de Güneş'in tam güneş tutulmasını gözlemlemek üzere Hindistan'ın Guntur şehrinde bulunuyordu. Tutulma sırasında, Janssen ve ekibi Güneş'in tayfını incelediler ve bir çizgi spektrumu elde ettiler. Bu spektrumda, daha önce bilinmeyen bir sarı çizgi keşfettiler. Bu çizgi, daha sonra helyumun belirgin bir özelliği olarak tanımlandı.
Aynı zamanda, Sir Norman Lockyer da bağımsız bir şekilde Güneş tutulmasını gözlemlemiş ve aynı sarı çizgiyi tespit etmiştir. Bu keşifler, helyumu ilk kez Güneş'te tanımlanmış ve ispatlanmış bir element olarak bilim literatürüne girmesine yol açtı.
Helyumun yer yüzünde bulunması ise daha sonraki yıllarda gerçekleşti. Helyum, 1895 yılında İsveçli kimyagerler Per Teodor Cleve ve Nils Abraham Langlet tarafından uranyum madenlerinin radyoaktif bozunması sırasında elde edilen gazlar arasında tanımlandı.
Helyumun keşfi ve özellikle Güneş'teki varlığının anlaşılması, kimya ve astronomi alanlarında önemli bir ilerleme sağladı.