Uzayın keşfi bir kişiye veya tarihsel bir olaya dayanmaz; bu, zaman içinde bir dizi bilimsel keşfin ve gözlemin sonucudur. Ancak, uzayın keşfi konusunda önemli bir döneme işaret eden bazı önemli olaylar vardır.
Gökbilim tarihinde, antik uygarlıkların gökyüzünü gözlemlemesi ve ilk gökbilimcilerin gezegenleri, yıldızları ve diğer gök cisimlerini belirlemeye yönelik çabaları bulunmaktadır. Ancak modern anlamda uzayın keşfi, teleskopların icadı ve gökyüzünü daha ayrıntılı bir şekilde gözlemleme yeteneğinin gelişmesi ile hız kazandı.
yüzyılda Galileo Galilei, kendi tasarladığı teleskopu kullanarak Ay'ın yüzeyini ve Jüpiter'in uydularını gözlemledi. Johannes Kepler, gezegenlerin eliptik yörüngelerde döndüğünü keşfetti. İsaac Newton'un yerçekimi kanunları, gök cisimlerinin hareketini anlamada önemli bir adımı temsil etti.
yüzyılın başlarında, Albert Einstein'ın genel görelilik teorisi ve Edwin Hubble'ın evrenin genişlediğini keşfetmesi, modern kozmolojiye önemli katkılardı. İnsanlığın uzayı keşfetme çabaları, Yuri Gagarin'in 1961'de uzaya gitmesiyle ve Apollo programı çerçevesinde Ay'a insanlı misyonların gerçekleştirilmesiyle büyük bir ivme kazandı.
Bu nedenle, uzayın keşfi, bir dizi bilimsel katkı, gözlem ve teknolojik gelişme sonucunda ortaya çıkan bir süreçtir ve tek bir kişi veya olaya dayanmaz.