Ehliyet, sürücülerin motorlu taşıtları kullanma yetkisini belgeleyen resmi bir belgedir. Ehliyetin tarihi gelişimi, farklı ülkelerde ve zamanlarda çeşitli etkenlere dayanmaktadır.
Genel olarak, ehliyetin modern formu ilk olarak 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında ortaya çıktı. Birçok ülke, motorlu araçların kullanımını düzenlemek ve denetlemek amacıyla ehliyet sistemini benimsedi.
İlk ehliyet uygulamalarından biri, 1899 yılında Paris'te, Fransız otomobil endüstrisinin öncülerinden biri olan Maurice Farman tarafından kullanılmıştır. Bu, sürücülerin bir "şoför belgesi" alması gerektiği ilk sistemlerden biriydi.
Ancak, genel olarak, dünya genelinde ehliyet uygulamaları ve gereksinimleri zamanla evrimleşmiştir, ve bu süreç her ülkede farklılık göstermiştir. Günümüzde birçok ülke, sürücü adaylarının belirli bir eğitimi tamamlamasını, sürücü sınavını geçmesini ve belirli bir yaşa ulaşmasını şart koşmaktadır. Ehliyetin tarihi ve gelişimiyle ilgili daha fazla bilgi, her ülkenin kendi tarihçesi ve yasal düzenlemelerine göre değişiklik gösterir.